ARHEOLOG Radovan Sremac, kustos u Muzeju naivne umetnosti “Ilijanum” u Šidu, poklonio je Muzeju žrtava genocida u Beogradu više dopisnica iz Drugog svetskog rata, kada je Šid bio u sastavu Nezavisne Države Hrvatske, kao i fotografije Šiđana iz perioda Prvog svetskog rata.
Poubijani Srbi iz Bjelovara, Foto Arhiv Vojvodine
Ove poštanske pošiljke je slao Šiđanin Đorđe Stanišić iz Nemačke, gde je odveden na prinudni rad, i one datiraju iz 1943. i 1944. Jedna je stigla samom Stanišiću od izvesnog Dušana i ona, kako je Sremac potvrdio za “Novosti”, ima poseban značaj jer govori o strašnim ustaškim zločinima.
– Prijatelj koji Stanišiću šalje dopisnicu iz Berlina u Beč, gde je očigledno Stanišić bio smešten privremeno, navodi da je u logoru sreo čoveka iz Sremske Mitrovice, koji je bio u istom kazamatu u koji su dovedeni Šiđani uhapšeni u strašnoj akciji Viktora Tomića, 1942. Među njima je, kao što znamo, bio i slikar Sava Šumanović. Ovaj Mitrovčanin potvrdio je Stanišićevom prijatelju kako je tortura bila tako strašna da su dva brata, koja nisu mogla da izdrže mučenje, razbila prozor u zatvoru i isekla vene, dok se jedan sam, ili uz tuđu pomoć, udavio u klozetu – priča Sremac za “Novosti”.
Muzej žrtava genocida Stanišićeva dopisnica
Krvava akcija pod rukovodstvom ustaše Tomića počela je u Šidu, 27. avgusta 1942. Hapšenja su trajala cele noći, a Sava Šumanović uhapšen je 28. avgusta, u šest sati ujutro. Odvođeni su muškarci i žene, starci i deca. Tačan broj se ne zna, a procene idu do 150. Uhapšeni su prvo odvedeni u zgradu Sreskog načelstva, gde su isleđivani i strahovito mučeni. Vidosavi Ilić su ustaše skakale sa stola na stomak, da bi, kad su je vratili u ćeliju, preminula u naručju maloletne kćerke.
Ujutro su žene i deca pušteni, a muškarci, izlomljenih ruku i nogu, prebačeni su na železničku stanicu, pa odatle teretnim vagonima za Sremsku Mitrovicu. Pojedini su umrli već u vozu, dok su ostali smešteni u sremskomitrovački zatvor i tu mučeni još dva dana. Streljani su u noći između 29. i 30. avgusta, na sremskomitrovačkom pravoslavnom groblju. Među njima je bilo 120 Srba i jedan Jevrejin. Tada je streljan i Sava Šumanović.
Muzej žrtava genocida Pošta s oznakama NDH
Sremac kaže da je ove dopisnice i fotografije našao na tavanu kuće Stanišića, pre nego što je srušena, jer potomaka ove porodice nema.
– Zvali su me ljudi pre rušenja, kao što me obično zovu kada imaju neke istorijske artefakte, jer znaju da ih skupljam – kaže Sremac. – Čuvao sam ih 15 godina, nadajući se da će biti otvoren Zavičajni muzej, ali onda sam shvatio da nemam pravo da čuvam ovakve dokaze daleko od očiju javnosti i odlučio sam da ih poklonim Muzeju žrtava genocida.
PRVORAZREDNO SVEDOČANSTVO
PREMA rečima Dejana Ristića, direktora Muzeja žrtava genocida, bukvalno ne prođe dan a da građani ne obogate muzejske zbirke i fondove:
– Građa koju nam je poklonio gospodin Sremac autentičan je i prvorazredni dokaz o životu i stradanju Srba u NDH. Zahvalni smo svima koji nam se jave sa željom da doniraju poklone – kaže Ristić.
Sremac kaže da su mnogi dokumenti iz doba NDH, koje je prethodno pronašao, prošle godine bili izloženi na izložbi u organizaciji Muzeja žrtava genocida, povodom 80 godina od stradanja Šiđana u Tomićevoj akciji. Među njima su bile i umrlice sedmoro-osmoro ljudi, koje su ustaše jedine izvele pred preki sud i podatke o njihovoj smrti dostavile SPC. Takođe, tu su i tzv. otpusnice iz pravoslavlja, koje su pojedini građani tražili da bi prešli u katoličanstvo i spasli se, kao i dokazi o postojanju tzv. “Hrvatske pravoslavne crkve”, čije je jedno od sedišta bilo u Šidu.
Privatna arhiva Radovan Sremac
– Šid je još 1939. godine potpao pod hrvatsku banovinu iako je većinski živalj bio srpski. Već tada je počeo progon Srba, otpuštanja s posla, uvođenje latinice kao obaveznog pisma. Niko se u Kraljevini nije bunio, osim naše Srpske pravoslavne crkve – konstatuje Sremac.
Preporučujemo
Powered by WPeMatico